Hebben wij niets beters te doen?

“Heb een hekel aan mensen die niet deugen!”

"Nederland is een land dat zichzelf van tijd tot tijd in krankzinnigheid weet te dompelen."

"Het is mijn taak om datgene te doen wat hen werd misgund. Leven. Tot de laatste snik."

"Nothing in all the world is more dangerous than sincere ignorance and conscientious stupidity." -- Martin Luther King Jr.



Op het scherp van de snede: door prof.dr. B. Smalhout

Veel gezagsdragers, politici, wethouders en bestuurders in het algemeen lijken in hun gedrag vaak kleine kinderen: als ze niets zinnigs te doen hebben, gaan ze klieren. Dat komt meestal neer op schijnbaar serieuze, maar in werkelijkheid onbenullige of niet- bestaande problemen signaleren en daar rapporten over schrijven.

Die rapporten moeten dan door hogere instanties worden bestudeerd waarna vaak eindeloze discussies volgen die op een steeds hoger niveau moeten worden besproken. Dat geschiedt dan met een ernst en diepgaande zorg alsof het gaat over een dreigende nucleaire ramp. De gewone burger heeft hierop weinig in te brengen. Zoals gebruikelijk in onze pseudo-democratie worden burgers door politici beschouwd als laagontwikkelde lastposten die zo lang mogelijk buiten de discussie moeten worden gehouden.
Een klassiek voorbeeld was de invoering van een nieuwe munt, de euro, die ons gezamenlijk naar het economische walhalla moest voeren. Zelfs in de Tweede Kamer is daar nauwelijks discussie over geweest, alles was al voogekookt door onze volksvertegenwoordigers, die zich kennelijk intellectueel superieur achten, hoewel velen van hen nauwelijks iets weten over het terein dat ze geacht worden te beheren. Vandaar ook dat veel gezagsdragers het aan basale kennis over hun vakgebied ontbreekt. Alleen de minister van Justitie is altijd een jurist. Maar het uiterst belangrijke department van Volksgezondheid kan zonder bezwaar geleid worden door iemand die zelfs het verschil niet weet tussen asperine en penicilline.

SINTERKLAAS

Voor politici en bestuurders is eigenlijk geen enkel onderwerp te onbenullig of te simpel om eer een nationale discussie aan te wijden. Zo hebben we al enige Jaren de spookjacht op roken. Dat roken slecht is voor iemands gezondheid is al Jaren bekend. Maar dat gegeven is uitgegroeid tot een nietsontziende hetze tegen burgers die van een sigaret, een sigaar of een pijp willen genieten. Die burgers worden behandeld als paria’s. De laatste paar jaar is ere een tweetal nieuwe sociale knelpunten in de aandacht van de bezorgdheden zoekende politici gekomen. Dat zijn respectievelijk het vuurwerk op oudejaarsavond en de viering van het oer-Nederlandse Sinterklaasfeest. Nooit eerder werd er zo vroeg in het voorjaar diepgaande aandacht besteed aan oudejaarsvuurwerk, dat zou zorgen voor massale overlast en vreselijke verwondingen. Toch zijn de verwondingen door oudejaarsvuurwerk in vergelijking met die door het verkeer, getalsmatig een bijna te verwaarlozen factor.

Maar absoluut pathologisch is de hetze die al enige Jaren in toenemende mate wordt gevoerd tegen het klassiek Nederlandse Sinterklaasfeest. Sinds vorig jaar hebben critici steeds het hoogste woord: pietermanknecht is het symbol van de slavernij die, zoals bekend, pas in de negentiende eeuw werd afgeschaft. De klassieke Piet was zwart, had dikke rode lippen, gouden ringen in zijn oren en hij sprak een primitief soort Nederlands. Hij was de vaste medewerker van de beroemde bisschop Nicolaas en men zag die twee personen als het prototype van een blanke autoritaire overheerser en ziin zwarte slaaf. Deze absurde discussie is vooral aangezwengeld door mensen die de Nederlandse volkscultuur niet kennen en zelf ook geen Nederlandse wortels hebben. Een bekende pepernotenraddraaier is een zekere Quinsy Gario, een op Curaçao geboren allochtone en zwarte Nederlander. Volgens Quinsy en zijn makkers moeten het Sinterklaasfeest worden afgeschaft of alle Pieten moeten een van de kleuren van de regenboog krijgen. Quinsy Gario treft sinds kort aan zijn zijde de eveneens donkere mevrouw Verene Shepherd. Zij is professor in de sociale geschiedenis aan de Universitreit van Jamaica en verbonden aan de Verenigde Naties. Zij reist alle landen af waar vroeger slaven werden gehouden en probeert miljoenen claims te innen als zogenaamde schadevergoeding. Ze heeft nog nooit Sinterklaas gevierd en tot voor kort wist ze amper waar Nederland ligt. Maar ze schreef wel in een rapport dat het feest van St.-Nicolaas een verderfelijke verheerlijking is van de slavernij. Dat is geen brutaliteit meer, dat is een gotspe. Maar het echte drama is dat, terwijl op de wereld allerlei plaatsen bedreigd worden met milieurampen, economische misère, hongersnood, epidemieën en oorlogsgevaar, de Nederlandse autoriteiten, aangevoerd door enige allochtone drammers, maandenlang zitten te zeuren over regenboogpieten, dikke lippen, kroeshaar, een mijter met een kruis (“beledigend voor islamieten”), gouden oorringen en de simple tekstsen van klassieke sinterklaasliedjes. Dit alles nog afgezien van de absurde bewering dat de zware gouden oorringen van Zwarte Piet typisch voor slaven zouden zijn. Echte slaven hadden geen geld voor massief gouden ringen.

SLAVEN VAN NU

En waarom wordt er geen woord geschreven over de werkelijke hedendaagse slaven? Dat zijn over het algemeen arme donders die voor enkele euro’s per dag zich moeten afbeulen in levensgevaarlijke ondergrondse en vaak niet eens gestutte mijnen, waar ze met handkracht kolen en zeldzame metalen voor de elektronische industrie moeten winnen. Ze worden meestal niet oud en lopen enorme risico’s. Ook is het zinvol eens te denken aan de slavenarbeid in textielbedrijven in het Verre Oosten. Daar werken duizenden vrouwen en jonge meisjes en soms ook kinderen voor een grijpstuiver in slecht gebouwde en slecht onderhouden fabrieken, waaruit nauwelijks is te ontsnappen bij brand. En wat te denken van de WK bouwslaven in Qatar...
Daar kunnen Quinsy en Verene nog de echte slaven vinden.

Hebben al die bevlogen hotemetoten nu echt niets beters te doen? Misschien kunnen wij ze beter nu al het geld geven waar het uiteindelijk wel om zal draaien, onder voorwaarde dat ze met de eerste beste stoomboot teruggaan naar hun eigen geboorteland onder het zingen van “makkers, staakt uw wild geraas” oftewel Vrienden, hou eens op met dat gelul!

THE KINGDOM OF HEAVEN IS WITHIN...

What I really know does not come from the knowledge I have gathered, but from the depth of my Self. - IBF

Beyond the person we think we are, is a second person, whom we do not see. - IBF

The following article consists of the highlights of a speech given to members of the Supreme Board of AMORC in Lachute, Canada, in October 2005 by the (passed) Dutch Grand Master Irène Beusekamp-Fabert. Grand Master of the Netherlands Jurisdiction.

WE HAVE ALMOST COME TO THE end of the 2005 Supreme Grand Lodge meeting and I will not present a highbrow speech to you. I have been in this world a long time. I was five years old when I went to school for the first time. I learnt, I studied, and I studied again and again, and now…, I know so much that I don’t know what I know, just like Montaigne who said: “Que sais-je?” (What do I know?).

The exegetes of Montaigne have thought for a long time that he expressed scepticism and disappointment through this rhetorical question. As a very young child he spoke Latin fluently and later in life he had a great command of philosophy and law. He travelled widely and held several public positions, but his interest focussed more and more on the phenomenon of man. So he retired to his chateau where he dedicated himself to the study of man, and as he lived in solitude he himself became the object of his observations, which he recorded in his famous essays. In the silence he found what was most important to him, namely his deep Self, which he called, rather disrespectfully, his “arrière boutique” (his shop at the back). He wrote a great deal about man in the form of essays, and yet he never really knew who or what man is. “Que sais-je,” what do I know, really! He kept silent about any spiritual experiences in the depth of his Self.

I will now return to my own experiences. From everything I learnt, I have acquired a considerable amount of knowledge, but what I really know does not come from the knowledge I have gathered but from the depth of my Self, during short or long periods of pure silence, moments when everything in oneself keeps still, and it looks as if one is surrounded by an ethereal veil and all of a sudden one’s Inner Master manifests himself in one’s deepest Self. This confirms what the Master said such a long time ago: “The Kingdom of Heaven is within us.” “The Kingdom of Heaven is within you.” May I, student on the Path, repeat this age-old message.

The present illusion of man is the overrating of the intellect, which has brought him so much and has enabled him to change his living conditions through technical miracles. Mankind is in the grip of a technical development which seemingly cannot be stopped. New discoveries are being made in all fields. The universe reveals its secrets to science, and all riches of Mother Earth are boundlessly being used and abused. The world is out of balance: whereas we in Western countries are more and more encouraged to acquire utterly useless consumer goods whilst being too concerned about ‘having’ (we no longer know how to conjugate the verb ‘to be’), the other half of the world is starving and suffering privation of the bare essentials of life, and so far, no technological solution has been found. Isn’t it about time for us to become aware of the deception of our intellectual developments and to go new ways, ways which are becoming more and more apparent and which have always been shown by sages from all civilisations within the framework of one science: the science of the soul? Isn’t it silly that scientists know everything about the smallest of insects, which they can’t even observe with the naked eye, but do not know the how and why of their own existence; that geneticists know everything about the cells of plants, animals and human beings, but do not dwell upon the mystery of their own being and the singularity of their own person; that man crosses the universe, lands on the moon, but cannot find the way to himself. “The Kingdom of Heaven is within you.”

May I, student on the Path, repeat this age-old message. It is the message contained in the smile of the Sphinx, which quietly and serenely rises above Egypt’s sand. It is the message of the ancient mystery schools. It is the message couched in different terms by the German mystic Meister Eckhart in the 14th century: “God is in the centre of man.” Thomas à Kempis and Jacob Boehme expressed the same in long and not always easily readable writings based on true experience, experience which is also possible for man at the beginning of this new century. Our time is precisely the time in which godlike values become more apparent, and spiritual life becomes as noticeable and real as material life; the time in which the word ‘initiation’ recovers its original meaning: a beginning, a new beginning. And that’s how it should be, as every person is part of the universal spirit which gave rise to our world, the spirit inhabited by eternal love, infinite wisdom and indestructible Peace.

In the mystery schools of countries with pre-Christian civilisations, initiation was considered an extremely important act. At the end of the ceremonies of the Eleusinian mysteries in ancient Greece, the last words the initiate heard were “May peace be with you…” whereupon he resumed his path with a peaceful soul and a content heart. To him the initiation was nothing but a deep developing awareness of what he really was; it was a completion of his spiritual life, and whoever did not experience this was not a complete person.

If this intimate experience was possible 2000 years before Christ, it is possible 2000 years after Christ. During these 4000 years man’s basic nature has not changed, nor has man’s search for himself, as a student on the path, aspiring to face the Divinity within. In his true reality, as he was and always will be, man is a spiritual being, despite his temporarily dwelling in a material body. Our physical senses have put kind of a spell on us, and are the reason why we confuse our true Self with our physical self. The heavenly does not only surround us during our innocent childhood, but at any moment of our lives; we just don’t know it yet or any more. Beyond the person we think we are, is a second person, whom we do not see: our real or “higher” Self already existing before thoughts and desires took hold of us. Beyond our body of flesh and blood lives a radiant and sublime consciousness. Our true life flows in the depth of our heart and is not part of the superficial mask of the personality which we show to the world. Student on the Path, you are heir to a treasure hidden deep down in the recesses of your own nature: “The Kingdom of Heaven is within you.”

Whoever, withdrawn into his own silence, embarks on a quest for himself, is not a dreamer. He only does what everyone at a certain stage of his evolution (the way may be short or long) has to do, and that is to keep his spiritual eyes open and listen to the voice within. One day his higher self will be revealed to him and he will be on the verge of eternity. Whether the gate to our soul opens for a second, a minute or an hour, the revelation will be complete. Neither bitter suffering nor heavy burdens can take away this knowledge, knowledge that cannot be explained in words. The one who has once felt his innermost being dissolve and merge into infinity, knows this cannot be expressed. It is the illumination of mind and heart, the most miraculous thing in life.

Search for your Self, find your true Self and you will know the meaning of life, and the mystery of the universe will unveil itself. Think of the words of the Master from Galilee: “Seek and you will find, knock and it will be opened for you.” Discover that you are part of an infinite Life expressing itself in Light and Love. “Who knows his own nature, knows Paradise,” a pupil of Confucius once said. In other words: “The Kingdom of Heaven is within you.”

SCHONE SCHIJN, VERHALEN UIT ONZE POPPENKASTMAATSCHAPPIJ...

Hallo koning Onbenul
Jij hoogste man van staat
Hé hé, koning Flauwekul
Ik ben toch zo benieuwd
Hoe het vandaag weer met jou gaat

O, wonder!
How many goodly creatures are there here!
How beauteous mankind is! O brave new world,
That has such people in't!

Participatie: geen geld, maar wel betutteling!

De Onderste Steen van Mark Rutte wil maar niet boven komen.



OOK RUTTE IS EEN PRODUCT VAN ONZE POPPENKASTMAATSCHAPPIJ - Gerhard Hormann

'In dat universum, waarin niets is wat het lijkt, is ook premier Mark Rutte in de eerste plaats het Merk Rutte met als beeldmerk een grijns van oor tot oor', aldus Gerhard Hormann.

Zouden er foto’s in omloop zijn waarop premier Rutte níet breeduit lacht? Het begint er steeds meer op te lijken dat dit kabinet de eindstreep hoopt te halen met een combinatie van blufpoker, geforceerd optimisme en schaamteloze borstklopperij. Precies zoals we bijna allemaal doen op Facebook.

Je kunt er bijna niet eens meer boos over worden. Na het kabinet 'met een Dreesiaanse uitstraling' en het zoveelste 'historische akkoord', zou kabinet Rutte 2 volgens eigen zeggen wel eens 'een van de beste ministerraden kunnen zijn sinds de Tweede Wereldoorlog'. Je vraagt je onwillekeurig af met welke superlatieven ze na de zomer op de proppen komen als ze alle aanbevelingen van Olli Rehn hebben uitgevoerd en nog eens voor 6 miljard extra hebben bezuinigd. Zonder precedent? Uniek? Baanbrekend? Visionair? Toekomstgericht? Of opnieuw historisch?

Mark lacht

De persconferenties van dit kabinet verschillen nauwelijks van een gemiddelde post op Facebook. Mark Rutte staat zo mogelijk nog vaker lachend op de foto dan ex-minister Zalm, en dat terwijl er in werkelijkheid meestal helemaal niets grappigs of hoopgevends te melden valt. Je kunt het jongensachtig noemen – en in gedoseerde vorm heeft het ook wel iets – maar op den duur begint het niet alleen op te vallen maar ook te irriteren. Want hoe vaak kun je jezelf een schouderklopje geven en op een voetstuk zetten, voordat het belachelijk wordt?

Dat is niet alleen bedoeld als kritiek op premier Rutte en zijn ministersploeg, maar net zo goed op onszelf. We leven nu eenmaal in een maatschappij waarin vorm boven inhoud staat en waarin het belangrijker is om jezelf goed te presenteren dan om goed te presteren. Vandaar dat we ons in het stemhokje steeds vaker laten leiden door de vraag wie de sterkste oneliners heeft en de beste spindoctors. Dat dit kabinet in de peilingen inmiddels nog maar een schamele minderheid heeft van 40 virtuele zetels, is onze eigen schuld. Kiezers zijn per definitie zwevende kiezers geworden en wisselen bijna net zo makkelijk van partijvoorkeur als van onderbroek.

Voor de gek houden

Op scholen lees je geen boeken meer, maar leer je de perfecte PowerPoint-presentatie maken. Het is niet voor niks zo dat werkloze journalisten bijna alleen nog kans maken om ergens aan de bak te komen als 'communicatieadviseur'. Alles draait om de schone schijn: van het koophuis dat tot de nok toe gefinancierd is tot aan de avatar op je sociale media waarop alle schoonheidsfoutjes zijn weggepoetst. Laatst las ik dat zelfs recreatieve hardlopers soms sjoemelen met de tijd waarin ze een marathon hebben afgelegd. Mensen houden dus niet alleen elkaar massaal voor de gek, maar ook zichzelf.

Een bezuiniging heet in een dergelijke wereld al snel een 'ombuiging' of een 'modernisering', net zoals een universitaire studie 'oude stijl' anderhalf jaar langer duurde dan de uitgeklede variant die vanaf dat moment door het leven ging als 'nieuwe stijl'. Want je denkt toch niet dat al die moderne masters bijna zes jaar ouderwetse lesstof in vier jaar weten te proppen? Welnee: je haalt tegenwoordig gewoon hetzelfde diploma met veel minder verplichte vakken. Het is in zekere zin dus onze eigen schuld als we straks geregeerd worden door holle vaten met een fopdiploma van InHolland

Realitysoaps

We leven nu eenmaal in een soort poppenkastmaatschappij waarin reclamemakers ons er voortdurend aan helpen herinneren dat onze levens niet perfect zijn, maar dat we net zo gelukkig kunnen worden als die blije mensen in hun commercials mits we maar de juiste producten aanschaffen. We kijken naar realitysoaps die van A tot Z gescript zijn en kopen massaal boeken van een thrillerschrijfster (Suzanne Vermeer) die eerst een man bleek te zijn en tegenwoordig zelfs iederéén kan zijn. In dat universum, waarin niets is wat het lijkt, is ook premier Mark Rutte in de eerste plaats het Merk Rutte met als beeldmerk een grijns van oor tot oor.

Misschien ontdek je pas echt dat we in een soort schijnwereld leven als je – zoals Sascha Meyer op bittere toon beschrijft in De Nieuwe Arme – genadeloos door de kieren van de consumptiemaatschappij bent gevallen en je je opeens overal buitengesloten voelt. In zekere zin zijn al die mensen in ons land die zich alleen nog overeind weten te houden met behulp van angstremmers, slaapmiddelen en antidepressiva óók niet helemaal zichzelf. Ze lijken in balans en functioneren ogenschijnlijk normaal, maar zijn regelrecht weggelopen uit de Brave New World van Aldous Huxley.

Mark, de Idols-kandidaat

De Vlaamse psychiater Dirk de Wachter constateerde onlangs dat zelfs de succesvollen in onze maatschappij zich moeten drogeren om het vol te houden constant op hun tenen te moeten lopen en voortdurend de schijn op te houden. Willen we eigenlijk wel leven in een dergelijke, op Amerikaanse leest geschoeide prestatiemaatschappij waarin bluf belangrijker is dan brains en waarin grote woorden steeds vaker helemaal niets meer te betekenen hebben? Want dat is de tragiek van onze immer goedgeluimde minister-president: al die superlatieven kunnen uiteindelijk niet verhullen dat hij steeds meer begint te lijken op een afgevallen Idols-kandidaat die in de wandelgangen mompelt dat hij toch echt beter is dan de Beatles...

Lai lalai lalai
Lai lalai lalai
Lai lalai lalai, lai lalai lalai
Lai lalai, lai lalai

HOW WE ALL BEHAVE...

“This is the way the world ends. Not with a big bang but a whimper.” ― T.S. Eliot

From the calm morning, the end will come. When of the dancing horse the number of circles will be 9” - Nostradamus

“The destruction of this planet would have no significance on a cosmic scale” - Stanley Kubrick

There’s still so many things I’d wanted to write, blog and post about before the End of the World as we know it, but I didn’t since I didn’t find the time, the right words, correct information, and or was simply too lazy. Such things as the Sandy Hook slaughter, the Discovery of Heaven, the Mayan prophecies and the Bio Industry; about the asbysmall conditions these poor creatures live in, especially now we stuff ourselves during the Christmas Holiday.

About America’s deadly love affair with guns, and their odd illusion that these same guns would make their life safer. But what if... Adam Lanza's survivalist and trigger-happy mom wouldn't have filled her home with guns, including a Bushmaster; would her deluded and insane son still have killed those 20 children? You tell me...

Well dear gentle readers: I am done writing. Time's up, the End is nigh. Merry Apocalypse & Happy 2013!

Unseen they suffer, unheard they cry, in agony they linger, in loneliness they die.

L'espèce humaine est une horreur. - Brigitte Bardot

“Whatever you do unto the least of my brothers, you do it unto me.” - Matthew 25:40

“If slaughterhouses had glass walls, everyone would be a vegetarian.” - Sir Paul McCartney

“There is not an animal on the earth, nor a flying creature on two wings, but they are people like unto you.”— Qur’an

It is each human being’s duty to respect animals and to truly seen them as beings that are not only alive; they are also conscious and feeling. - Rosicrucian Declaration of Human Duties article 14

A good deed done to an animal is as meritorious as a good deed done to a human being, while an act of cruelty to an animal is a bad as an act of cruelty to a human being.”—Prophet Mohammed

„Es wird ein Tag kommen, an dem die Menschen über die Tötung eines Tieres genauso urteilen werden, wie sie heute die eines Menschen beurteilen.“ - Leonardo da Vinci

Avoice4Animals
Our treatment of animals is full of contradictions. Pets are a beloved feature in many households, sometimes enjoying the most luxurious food and accessories, and reveling in the love and companionship from their human families.
At the same time, animals raised for food or clothing, or used for medical experiments and product testing, often live painful, lonely lives in small cages from birth to death. And wild animals suffer in other ways--losing their lives as their habitats disappear, being hunted for trophies, and finding themselves removed from their homes for the exotic pet trade.

144redeendier.nl

144 red een dier, a nice little mantra devised by a Dutch marketing wizard and commissioned by the Netherlands gvt. Under pressure of certain political parties of course…
So 144 is the telephone number to call in the Netherlands to report cruelty against animals, abuse etc. a.k.a. the animal cops. Great idea? Well very sympathetic of course, it’s at least a beginning.
Applying the rules of Ghandi that the greatness of a nation and its moral progress can be judged by the way its animals are treated, The Netherlands should be an animal paradise? Well not really, since all animals are equal but some are more equal than others, just like with us humans.

So where the average Dutch pet, dog or cat leads a reasonable life, and some are downright spoiled rotten, this certainly does not apply to the hundreds of millions of animals in the Dutch biotech industry!
They are kept and killed and transported under the most miserable of circumstances. The competition to produce inexpensive meat, eggs, and dairy products has led animal agribusiness to treat animals as commodities.
So is it surprising that they are often prone to epidemics and spread dangerous diseases considering the way they are kept and fed and treated?

Rule of Political Promises: Truth varies.
The End of the Dutch Animal Cops has already been announced!

“I had bought two male chimps from a primate colony in Holland. They lived next to each other in separate cages for several months before I used one as a [heart] donor. When we put him to sleep in his cage in preparation for the operation, he chattered and cried incessantly. We attached no significance to this, but it must have made a great impression on his companion, for when we removed the body to the operating room, the other chimp wept bitterly and was inconsolable for days. The incident made a deep impression on me. I vowed never again to experiment with such sensitive creatures.” — Christian Barnard

from the: Positio Fraternitatis Rosae Crucis

Humanity's behaviour toward animals is also part of our relationship with nature. It is our duty to love and respect them. All are part of a life chain manifesting on Earth, and all are agents of evolution. In their own way, animals are also vehicles of the Divine Soul and participate in the Divine Plan. We can even go as far to consider the most evolved among them to be humans in the making that are passing through the evolutionary process. For all of these these reasons, we find the conditions in which many animals are reared and slaughtered to be appalling. As for vivisection, we view it as being an act of cruelty. Generally speaking, we believe that fraternity must include all beings to whom life has given birth. Consequently, we agree with the following words attributed to Pythagoras: "As long as men continue to destroy ruthlessy the living beings from the lower kingdoms, they will know neither health nor peace. As long as they massacre animals, they will kill each other. In effect, whoever sows murder and suffering cannot reap joy and love."

4 Otober: World Animal Day. If you can't help them, at least don't hurt them!

I gave my beauty and youth to men. I am going to give my wisdom & experience to animals. - Brigitte Bardot

Ancient & Mystical; the Order of the Rosaecrucians...

“Theologians may quarrel, but the mystics of the world speak the same language.” - Meister Eckhart

“The finest emotion of which we are capable is the mystic emotion." - Albert Einstein

All mystics speak the same language, for they come from the same country - Louis Claude de Saint-Martin

What does mysticism really mean? It means the way to attain knowledge. It's close to philosophy, except in philosophy you go horizontally while in mysticism you go vertically. - Elie Wiesel


The Rosicrucian Order AMORC uses the word Mystical in its official title, and for a good reason. For mysticism, especially in its present day form, far from dealing with the occult or weird and strange penomena, is a modern, personal discipline which, when correctly applied to our daily situations, opens us to a satisfying understanding of many of those things that remain beyond the realm of modern science.
Call it metaphysics if you will, but mysticism goes far beyond even that, for it has the potential of leading you to a state of personal accomplishment, happiness and peace beyond your greatest expectations.
Mysticism is not merely a matter of gaining intellectual knowledge; since there are so many excellent colleges and universities that serve you best in that area. Ir requires no arduous academic training, no formulas, names or dates to learn by rote and there are no exams other than those that life itself compels you to pass. Mysticism does however require sincerity of purpose and dedicated work on the improvement of your self. In once respect, the discipline of mysticism attemps to establish a conscious link between yourself and a certain source of knowledge that lies beyond the limits of the known universe and the present state of science. In another respect, and one that has been spoken of eloquently within widely diverse religious and philosophical systems over thousands of years, mysticism seeks to unite the whole life experience of the individual with what each of those religions and philosophies conceived as the sole God of all that is, or the source of all that is good.
That source of wisdom and inspiration actually exists beyond the range of normal human intellect has been attested by many of the greatest minds the world has produced in the past, and continues to be eloquently spoken of by some of the greatest thinkers of our own era. And this source of wisdom, in a nutshell, is what mysticism seeks to unite you with.
Through a studie and application of the principles taught by AMORC, you can relatively easily learn to recognise and respond to a source of infallible wisdom which already exists within your own being. You can learn to to seek guidance from this source which with purpose, intelligence and clarity seems to originate from the greatest depths of your very own being. What could be more satisfying than discovering in your own time, at your own pace and on your own initiative, new and exciting truths that have immediate, practical use in your life?
This inner guidance has variously been called the "still, small voice within," the "Inner Self," or the "Master Within." And in most cultures there is a name for it, for in every human being there is a recognisable deeper nature or personality of almost unbelievable potential, a nature of considerable sophistication, refinement and capacity for development, and you too have this potential just waiting to be released. Your "inner sanctity" plays its part constantly in guiding and urging you to do what you now to be right for yourself, your loved ones, and even for those you care very little about.
In developing your awareness of this inner life, you soon learn of the inherent error of relying exclusively on your objective senses and thought processes when coming to decisions that have an important impact on your life. There is a different, more refined, sophisticated and accurate method of getting precisely the answers you want, when you want; and the Rosicrucian Order assists people through its system of weekly home study lessons, how to accomplish this.
On a purely practical level, the study and application of mystical techniques leads to the development of a more mature and integrated personality, greater success in your daily activities, and a growing feeling of happiness and peace in your personal life. Although the benefits of being a Rosicrucian are also of a deeper and more transcendental nature, if peace and happiness were the only things that entered your life in abundance, would it not still be worth your while pursuing such a path?
The Rosicrucian techniques of self-development include specific and highly effective methods of concentration, visualisation, contemplation and meditation, to mention but a few; and proper study and application of those techniques can provide you with exceedingly powerful tools to help you shape your life at all levels, whether physical, mental, psychic or spiritual.
So if you are seeking a new path in life, or simply wish to know more, why not investigate further? Contact us, requesting our free introductory booklet entitled "The Mastery of Life." In it, you will get a better idea of who we are, where we come from and what you can gain by allowing the Rosicrucian Order AMORC to assist you in creating your own customised path of inner development.
www.amorc.org

ROSICRUCIAN UTOPIA:.

The Rosicrucians are a people I must bring you acquainted with.- Alexander Pope

‘Voor de mens kan een waarheid geen waarheid zijn, een openbaring geen openbaring zijn, totdat de mens inziet dat deze voor zichzelf waar is’.

“Being the richest man in the cemetery doesn’t matter to me. Going to bed at night saying we’ve done something wonderful… that’s what matters...” S. Jobs


ROSICRUCIAN UTOPIA
God of all beings,God of all life,
In the humanity we are dreaming of:

• Politicians are profoundly humanistic and strive to serve the common good;

• Economists manage state finances with discernment and in the interest of all;

• Scientists are spiritualistic and seek their inspiration in the Book of Nature;

• Artists are inspired and express the beauty and purity of the Divine Plan in their works;

• Physicians are motivated by love for their community and treat both the soul and the body;

• Misery and poverty have vanished, for everyone has what one needs to live happily;

• Work is not regarded as a chore; it is looked at as a source of growth and well-being;

• Nature is considered to be the most beautiful temple of all, and animals are considered to be our brothers and sisters on the path of evolution;

• A World Government composed of the leaders of all nations, working in the interest of all humanity, has come into existence;

• Spirituality is an ideal and a way of life, which springs forth from a Universal Religion, founded more upon the knowledge of divine laws than upon the belief in God;

• Human relations are founded upon love, friendship, and community, so that the whole world lives in peace and harmony.

So Mote It Be!